JE HEBT DE MENS DIE HAMSTERT EN DE MENS DIE DIT NIET DOET.

Ik was beide mens. Vol ongeloof hoorde ik al dagen op de radio dat mensen aan het hamsteren zijn. Vooral met die begeerde wcrollen. Hilariteit overal over dit laatste feit. Ook ik heb gelachen en goede grappen gemaakt.

En toen ging ik boodschappen doen. Op weg naar de kassa kwam ik langs de pakken wcpapier. Of nou ja, 1 pak! Er stond daar nog 1 pak wc papier te stralen alsof het goud was. En ik heb hem gepakt. Ook al zou ik dat normaal niet doen, omdat ik 4 dagen geleden al nieuwe had gekocht omdat het toen nodig was. Maar nu voelde ik een soort angst in mij. Het feit dat veel schappen om mij heen leeg waren hielp die angst om dat laatste pak tot mij te nemen.
En achteraf moest ik er om lachen. Maar ook schaamde ik mezelf. Ik had toegegeven aan de angst.

Op alle social media lees ik dat hele (spirituele )wereld er hard om moet lachen in ongeloof. Maar ergens voelt dat ook niet tof voor mij. We leven in deze wereld met dualiteit.
Dan moet er toch een mens zijn die hamstert en een mens zijn die dat niet doet? En een paar die er half tussenin hangen. Lachen om de mens die hamstert voelt dat ze uitgelachen worden omdat zij niet hebben geleerd om met hun angst om te gaan. Volgens mij, helpt het dan niet om te lachen. DIT VOELT NIET VERBINDEND!

Wat zou er wel nodig zijn?
Misschien mag iedereen wel eens contact maken met de angst? Niet de angst worden, niet de angst uitlachen. Maar echt eens voelen. Gewoon er eens mee zijn.
Vanuit bewustzijn. Vanuit liefde. En ipv mensen uitlachen, bekijk de ander vanuit liefde.